Baby Joris 1 jaar!

Val niet van je stoel. Het is echt waar, er is een jaar voorbij. En wat voor jaar. Het jaar waarin mijn kleine baby’tje veranderde in een lief klein mensje met een eigen willetje en een draakachtig karaktertje 😉 Tijd om de statistieken op te maken.

• Gewicht: van 2720 gram naar een ruime 9 kilo.
• Lengte: van 5o cm naar 74 cm.
• Tanden: van nul naar bijna 6.
• Haar: van bijna niks naar een beetje.
• Eten: van borstvoeding naar ALLES.
• Nachten doorgeslapen: maximaal 5.
• Slapeloze nachten: ongeveer 360.
• Kruipen: check.
• Klimmen: tot bovenaan de trap.
• Van de glijbaan: check, liefst samen met broer en zus.
• Staan: check.
• Lopen: langs de stoeltjes in de klas van de zus.
• Knuffels: veel.
• Speen: check.
• Spelen: het liefst met alles wat niet van hem is.
• Favoriete speeltje: de controller van de spelcomputer en de afstandsbediening.
• Ondeugend: check.
• Lief: check check check dubbel check<3

Lief klein ventje, waar is dat jaar toch gebleven? Ik kan het nog steeds niet bevatten dat het al weer een jaar geleden is dat jij bent geboren. Het voelt nog als de dag van gisteren dat je ons leven kwam verblijden. En wat ben je een heerlijk en fijn ventje! Je bent zo vrolijk en altijd blij. Je bent echt een aanwinst voor ons gezinnetje. Ook heb je al helemaal je eigen willetje en je gaat het liefst de hele dag je eigen gang. Als je wilt slapen of honger hebt, kom je bij mij aan mijn been hangen en ik weet genoeg. Knuffelen wil je niet altijd, tenzij ik even op mijn telefoon kijk 😉 Je bent een lieverd en echt een engeltje maar soms ook een bengeltje.

Kan het tweede jaar alsjeblieft niet zo snel meer gaan?

Weekly #18: De Pastaketting.

“Mama, NIET in mijn tas kijken!!” riepen ze allebei vlak voor de vakantie. Ze moesten me helpen herinneren waarom. Ohja, over twee weken is het moederdag. Helemaal vergeten.

Tygo: “Ik ga het verstoppen op een plek waar je het nooit kan vinden!” Ik: “Ik vind altijd alles..” Tygo: “Ga maar zoeken dan!” Ik: “Nee, anders vind ik het en dat is niet leuk.”

Mila: “Ik verstop het onder het dak van het barbiehuis. Maar je mag niet kijken mama!” Ik: “Nee hoor schat, ik zou niet durven.”

De twee weken die daarop volgen heb ik bovenstaande conversatie wel twintig keer gevoerd. Ik moest zoeken en mocht niet kijken. Iets wat ik allebei niet gedaan heb (of ik nu de waarheid spreek laat ik in het midden ;))

Eindelijk breekt dan eindelijk moederdag aan. Zoals ik vorig jaar in mijn blog al heb laten weten ben ik niet zo van moederdag en alles eromheen. Een knutsel krijg ik heel vaak van de kinderen en ook alle knuffels en kusjes maken iedere dag moe-derdag. Deze moe-derdag zijn wij letter moe-der dan ooit. Na een vrijgezellenfeest van een vriendin en een avondje(ahum, nachtje) Armin van Buuren voor de man zitten we brak om 7.30 uur aan het ontbijt.

Maar dan de gezichten van de kindjes, die zijn echt onbetaalbaar! Wat zal ze ervan vinden? Welke gaat ze als eerst open maken? Vind ze het mooi? Je ziet ze vragend en verwachtingsvol kijken naar hoe je het openmaakt. En dan gebeurt er iets heel ergs… het zelf gemaakte sieradendoosje scheurt! “Maak je het nou kapot?!” roept ze. Ja sorry hoor, wie maakt er dan ook een papieren sieradendoosje en plakt het dicht met plakband! 😉

Gelukkig zit er een prachtige ketting in, gemaakt van rietjes. Heel mooi! Vervolgens geeft ze ook nog toe dat ze het niet eens zelf gemaakt heeft, ze heeft haar vriendinnetje het werk laten doen. Goed zo meid, lekker delegeren!

Tygo heeft helemaal zijn best gedaan met een zelfgemaakte papieren placemat (heel handig..) en een theepotje erbij.”Ik heb er wel 2 hele dagen aan gewerkt mama!” Ik zie het, het ziet er heel ingewikkeld uit.

Na al het uitpakken wordt er eerst 10 keer gevraagd welk cadeau ik het mooist vind. Een tip voor alle moeders, antwoord altijd politiek correct: “Ik vind ze allebei even mooi.” Ja, maar als je nou echt moet kiezen mama, welke kies je dan? Die van mij he? (en dan iets minder politiek correct) “Nee kinders, ik kies niet tussen mijn kinderen dus jullie zullen nooit weten welke ik mooier vind”….

Na 5 minuten zijn ze al weer helemaal vergeten dat het moederdag is en begint het gezeur en geruzie en de dagelijkse sleur gewoon weer opnieuw. Net als iedere andere dag is het ook vandaag weer moe-derdag.

xoxo

Weekly #17: Feesten, partijen en meivakantie.

Het was een drukke week, eigenlijk is het een druk jaar. Naast alle gebruikelijke verjaardagen mogen wij dit jaar 4 keer op een bruiloft aanwezig zijn (met alle andere feestelijkheden er omheen), zijn er al meerdere baby’s geboren en hebben we ook helaas al twee keer een uitvaart bijgewoond. Dat laatste is uiteraard het minst leuke en hetgeen waarop je je niet echt kunt voorbereiden maar ook weer gelegenheid om als familie en/of vrienden de samenhorigheid weer terug te vinden (om het maar even van een positieve kant te bekijken..)

Afgelopen week hadden wij uit deze categorie één uitvaart, één kraamvisite, vier jarigen waarvan twee keer een visite en de andere twee gaven samen een feest. Ohja, en we vierden ook nog de verjaardag van onze koning 😉 Gelukkig was het meivakantie dus er waren geen naar school breng momenten. Lees mee voor meer over afgelopen week..

---

Meivakantie. Ik ben niet zo’n grote fan van vakanties in combinatie met slecht weer en zeker niet als ik het zelf ook nog eens erg druk heb. Voor de vakantie zag ik de weersvoorspellingen, het lood zakte al in mijn schoenen. Wat ga je de hele week doen met twee schermverslaafde kids in combinatie met een baby? ‘Gelukkig’ waren er veel verjaardagen en andere dingen om ons een beetje bezig te houden en bleek ook de man vrij te zijn die tussen het klusjes doen (nasleep van de verbouwing, check vorig blog) ook nog een beetje voor vertier zorgde. En ineens was de eerste week voorbij en viel het achteraf heel erg mee! De vooruitzichten voor volgende week zijn perfect dus lekker naar buiten met alle kinderen en genieten van dat voorjaar waar iedereen al zo lang naar uitkijkt!

De baby. Joris is al weer 11 maanden! De één naar laatste foto uit de instagram reeks #monthlyjoris is gemaakt. Na 1 jaar zal ik het niet meer op deze manier gaan doen (denk ik). Het fotograferen van deze kleine man wordt namelijk steeds moeilijker. Onze baby is inmiddels ook niet echt een baby meer. Hij staat, zet soms stapjes, wil alles ‘zelluf doen’ en kletst de oren van je kop. Ook is het net als zijn broer en zus een echt eigenwijsje. Alleen ziet hij al zo veel bij hun dat hij wel heel veel wil wat soms gewoon nog niet kan. Maar toch steeds zo lang mogelijk doorzetten. En eerlijk is eerlijk, bij deze derde ben ik af en toe toch wat toegeeflijker 😉

Baby Joris 11 maanden ❤

Sunny sunday. Wat was het een heerlijke dag vandaag! De kids lekker de hele dag buiten en de baby met box en al buiten gezet, hij vond het prachtig! Ook hebben we lekker een stuk gefietst, de dochter, de baby en ik. De zoon van 7 doe ik daar geen plezier meer mee. Maar wij hebben jonge eendjes gevoerd en heel veel andere dieren en mooie bloemen gezien. Burgelijkheid den top maar ik vind het heerlijk 🙂

Lekker fietses op een zonnige zondag 🙂

Heb een mooie week! Geniet van het mooie weer en van de vakantie (als je die hebt).

xoxo

 

PS. voor Kleine Baasjes ben ik op zoek naar een ‘brandrep’, iemand die mijn merk zou willen vertegenwoordigen op social media. Ben of ken jij iemand met een leuk social media netwerk, goede fotografie kwaliteiten en natuurlijk niet onbelangrijk; leuke kindjes? Ga dan snel naar deze instapost en meld je aan!

Weekly #15+16: De grote verbouwing

Het is eindelijk klaar! De nieuwe keuken glanst ons tegemoet in haar hoogglans wit en glimmend zwart werkblad. Wat is ze mooi geworden 🙂 We hebben er al 3 dagen flink van genoten, de keuken is afgelopen vrijdag opgeleverd en dezelfde avond bakten wij pizza’s in onze nieuwe oven, zo groot, dat er drie tegelijk in pasten! Ook hebben we al 2 keer een ovenschotel gegeten en vanmiddag koekjes gebakken (het is duidelijk, wij hadden nog nooit eerder een echte oven..) Lees mee met mijn verhaal over verbouwen met 3 kids.

Dat is namelijk nogal wat. Echt, diep respect voor gezinnen die met jonge kinderen gaan verhuizen. Wat een gedoe zeg….

Wat hebben wij precies gedaan? Een nieuwe keuken dus. Maar daarnaast hebben wij ook de gehele woonkamer opnieuw in het stucwerk gezet en geverfd. Dit klink heel simpel maar toch komt er altijd meer bij kijken dan je denkt. We hebben dan ook heel veel zelf gedaan. Het slopen van de keuken (eerder netjes verwijderen want wij verkochten de oude keuken compleet op marktplaats #tip ;)) en het wegbrengen van het afval. Maar ook het schilderen deed mijn vent helemaal zelf me hulp van zijn geweldige pa en toffe zwager. Ook moest de woonkamer helemaal leeg dus de bovenverdieping en de zolder stonden voor 3 weken helemaal volgebouwd met allerlei zooi. Wat natuurlijk helemaal niet handig is met een rondkruipende baby.

Toch is een baby ook wel weer handig, zijn spullen dan. Omdat we beneden niks konden tijdens het stucken en verven leefden we vooral boven waar de commode diende als tijdelijk keukenblad voor het klaarmaken van boterhammen en het babybadje werd omgetoverd tot afwasteil. De oudste zoon verdiende dan weer af en toe 50 cent door het afwasje te doen. Het andere voordeel van een verbouwing met veel kinderen is dat je overal welkom bent om te eten en dat alle speelafspraakjes vooral niet bij jou thuis plaats kunnen vinden 😉

Het waren twee grappige, leuke maar ook zeer vermoeiende weken. Het wachten en aanpassen was het zeker waard maar ik ben nu toch ook wel erg blij dat het er weer op zit. Iedere dag waren we op pad om ergens te eten en soms ook te koken. De baby was regelmatig bij oma te vinden maar het ophalen en brengen ging ook niet altijd op de meest ideale tijdstippen. De kinderen lagen meestal erg laat in bed en dat merkten we. De laatste dag wilde de dochter ook niet meer bij iemand spelen. Haar vriendinnetje moest en zou met ons mee naar huis. Zodra de bank weer enigzins op zijn plek stond ploften de kids erop. Het mooie was dat ze niet eens echt ook hadden voor de nieuwe keuken, ze waren al lang blij dat de spelcomputer weer was aangesloten.

We kunnen weer koken, we hebben een kokend heet water kraan voor mijzelf de theeleut en jeetje wat ben ik blij met de oven. Kunnen we eindelijk eens een fatsoenlijke taart bakken! Wel liet ik vanmiddag de koekjes meteen aanbranden. De oven en ik moeten nog even op elkaar ingespeeld raken. Zoals iedere verbouwing zal het nog wel een paar weken duren voordat het echt klaar is. We willen nog nieuwe gordijnen en ook is het de bedoeling dat er een fijne kinderhoek komt.

Inmiddels liggen de volgende interne verhuisplannen ook al klaar. Er worden binnenkort 3 slaapkamers verwisseld zodat de baby eindelijk een eigen kamer krijgt. Op naar een goede nachtrust 😉

 

Tot volgende week! xoxo

PS. vergeet niet dat in april je bestelling gratis wordt verzonden, dus ga deze week nog snel langs de webshop! (einde reclameronde ;))

Weekly #14: Pijnstillers

Een ietwat verlate update van de afgelopen week. Wij zijn namelijk aan het verbouwen en dat geeft wat rommel en chaos in huis. Leuke chaos, dat wel. Maar heel praktisch is het niet met een baby. We doen de woonkamer en de keuken dus de baby blijft verplicht boven of in zijn kinderstoel. Afwassen doen we in het babybadje en boterhammen smeren we aan de commode. Zo komen al die babyspullen toch nog goed van pas 😉

Mocht je ook nadenken over een nieuwe keuken dan krijg je nu van mij een heel handige en bovendien gratis tip: zet je oude keuken op Marktplaats. Wij hadden veel gegadigden en hebben er nog een leuk bedrag voor gekregen. En je oude keuken dan nog opgehaald ook!

---

 

Ik las een artikel deze week dat ik graag met je wil delen omdat ik hier de afgelopen dagen zelf ervaring mee heb gehad. Niet letterlijk, maar wel een beetje. In het artikel van tijdschrift Mama & Family wordt beschreven dat 300.000 vrouwen in Nederland verslaafd zijn aan pillen. Het overgrote deel hiervan is moeder. Er is best een variatie in wat er geslikt wordt maar de reden waarom het gebeurd is hetzelfde namelijk het beter aankunnen van de dag en de kinderen. En hier komt het punt waarop ik dat voor een deel wel begrijp en het ook een klein beetje heb ervaren. Lees snel verder..

Mijn verstandskiezen moesten eruit en woensdag was het dan zover. Ik stond met knikkende knietjes bij de tandarts waar meneer de kaakchirurg met een grote grijns op mij staat te wachten om het eerste deel van mijn verstandskiezen uit mijn mond te trekken. Alles wat je verwacht van een kaakchirurg in je ergste dromen stond voor mijn neus. Een grote wat oudere man, met alleen wat wit haar aan de zijkanten van zijn grote ronde hoofd, in een lange witte jas met enorme handen die zegt; “wij gaan leuke dingen doen vandaag”. Ik wilde heel hard wegrennen maar dat leek mij niet de beste oplossing. Als ik deze man zou moeten omschrijven in een Donald Duck karakter dan zou hij een zware jongen zijn in varkensvariant in een witte jas, zie je het voor je? En de naam, een Duitse en typische naam voor dit beroep.

Het fijne deel kwam na de afspraak. Ik kreeg een recept voor pijnstillers, ibuprofen van 600mg. Ik zei nog fijn tegen de meneer dat ik net 2 paracetamol had ingenomen dus dat het vast wel mee zou vallen. Maar wat was ik blij met deze tabletten. Er kwam namelijk toch best veel pijn (nu 5 dagen later voel ik het nog steeds..) en deze tabletten gingen er in als snoep. En toen kwam de ervaring. Niet alleen de pijn van de ingreep verdween, ook de hoofdpijn en alle pijntjes en  het wattenhoofd waar een oververmoeide moeder last van heeft verdwenen. Ik voelde me kiplekker, een beetje mellow en lekker chill zeg maar 😉 Ik kon de wereld aan. En zo ging het een paar dagen door. De baby sliep weer eens niet ’s nachts en ik voelde me ’s ochtends flink beroerd. Maar na het nemen van de pijnstiller zag de dag er een stuk zonniger uit.

Alsof het voorbestemd was, zag ik na een paar dagen dat artikel waar ik mezelf ineens een beetje in herkende. Tja, dat is natuurlijk niet de bedoeling. Dit is niet het type moeder dat ik ben of wil zijn. Ik slik geen pillen (als het niet nodig is), ik  drink (meestal)niet voor 5 uur ’s middags en eigelijk drink ik sowieso meestal niet. Eigenlijk ben ik heel braaf, misschien wel een beetje saai voor sommigen. En ja, soms ben ik afgepeigerd en is de energie erg ver te zoeken maar ik weet hem altijd wel weer terug te vinden. Hoe? Door te lachen (met en om je kinderen en jezelf) en te doen wat ik leuk vind. Meer heb je niet nodig om een leuke moeder te zijn. En al die andere dingen komen later wel weer.

Voor nu gaat die geweldige laatste pijnstiller de kast in voor een echt noodgeval en ga ik over op de paracetamol voor de laatste kaakpijntjes. Het enige vervelende aan dit verhaal is de wetenschap dat ik nog een keer naar meneer de kaakchirurg moet voor de andere helft…

Heb een fijne week en geniet van het mooie weer!

xoxo