Ontzwangeren 3.0

Kun je na bijna 5 maanden nog zeggen dat je nog steeds vocht vasthoudt van je zwangerschap?

Ontzwangeren, je vergeet na een tijdje dat deze fase ook bij het krijgen van een baby hoort. Ik dacht dat het voor een groot deel tussen onze oren zit en dat het bij de derde baby er niet meer toe zou doen. Dat hele ontzwangeren zou ik gewoon overslaan en we gaan gewoon over tot de orde van de dag.

Jammer voor de deze mama want de minst leuke fase van een baby krijgen, het ontzwangeren, is in volle gang en heftiger dan ooit. Niks tussen mijn oren, behalve watten dan. Die zitten er genoeg. Dat hele ontzwangeren zorgt ervoor dat ik regelmatig met een wattenhoofd door het huis loop. Niet meer weet wat ik nou ging doen. De betekenis van het woord ‘focus’ is mij niet meer bekend. Zeker als er dan weer een lief klein jongetje naar me lacht, dan ben ik in één keer alles vergeten.

En dan nog maar niet te spreken over het lichamelijke. Soms lijk ik net een bejaard oud mens. Na een derde zwangerschap lijkt het alleen maar langer te duren voordat alles weer een beetje normaal wordt. Een paar weken geleden begonnen zo’n beetje al mijn haren uit mijn hoofd te vallen. Als nou alleen de grijze haren uitvallen dan zou ik het niet zo erg vinden. Maar nee, die blijven fijn zitten.

En dan nog zoiets, de stemmingswisselingen. Het lijkt wel of wij vrouwen hier altijd last van hebben: vlak voor en tijdens de menstruatie, tijdens de zwangerschap en dus ook na de zwangerschap. Als we in de overgang raken schijnt het helemaal erg te worden. Kortom, de helft van ons leven bestaat uit een humeur die door iedere onverwachte wending uit balans kan raken waardoor wij compleet van de leg raken, in huilen uitbarsten of heel onredelijk worden. Het heeft geen zin dit te ontkennen, wij vrouwen worden in ons leven voor een groot deel geleid door onze horrormonen.

Het meest vervelende vind ik de vermoeidheid. Ik kan eerlijk toegeven dat ik daar bij deze derde baby het meest last van heb. Of het komt omdat het leven gewoon drukker is met drie kinderen waarvan er twee naar school gaan weet ik niet. Het schijnt ook weer allemaal met hormonen te maken te hebben. Ook al pak ik extra rust, de vermoeidheid blijft.

Ze zeggen 9 maanden op dus 9 maanden af. Ook zeggen ze dat die 9 maanden af pas beginnen na de borstvoedingsperiode. Dan heb ik nog een lange weg te gaan…

Het bijzondere is dat je de periodes na iedere baby heel anders ervaart. Ik heb het geluk dat ik drie keer deze periode mag meemaken en het is iedere keer compleet anders aan mij voorbij gegaan.

Wat zijn jullie ervaringen met ontzwangeren? Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen!

28-05-2015 –> Joris is geboren!

De bevalling

Het is woensdag 27 mei en ik voel ’s ochtends al dat de voorweeën die ik al een tijdje heb sterker worden en regelmatiger terugkomen. De dag vordert en ik ga ’s middags nog even naar het winkelcentrum met de dochter om te winkelen en een ijsje te eten, even genieten samen. ’s Avonds is de man de deur uit en ik vraag me regelmatig af of ik hem moet bellen, laat ik toch maar naar bed gaan, het voelt niet aan zoals mijn eerdere bevalling. De volgende ochtend half 6 is het anders, heftiger en regelmatiger. Maar de kinderen moeten om half 9 op school zijn dus hup aankleden, eten en gelukkig kan de man de kleintjes wegbrengen. Ondertussen bel ik het ziekenhuis, oma voor de kids ’s middags en ruim ik nog even op.

Om half 1o zijn we in het ziekenhuis, mijn zus is er ook bij en we grappen nog met elkaar dat we graag om 15.00 uur thuis willen zijn voor de kinderen. Ik blijk al aardig op weg te zijn dus wie weet… Om 12.24 uur wordt Joris dan ook na een supersnelle bevalling geboren! Dus opnieuw worden er meteen grapjes gemaakt en het lijkt mij werkelijk zo leuk om straks al thuis te zijn en deze verassing aan de kinderen te laten zien!

Uiteindelijk heeft de bevalling mij toch een beetje overvallen. Doordat de bevalling zo snel ging en totaal niet te vergelijken was met de vorige. Voordat ik het wist was ie er, bijna niet te bevatten.

Van tevoren wisten we al dat Joris aan de kleine kant zou zijn. Hij weegt na geboorte 2724 gram. Om deze reden moet hij even blijven en wordt er glucose geprikt om zijn suikers te controleren. Deze zijn steeds goed gelukkig en om 20.00 uur mogen we dan eindelijk naar huis waar grote broer en zus hem opwachten. Wat een heerlijk gevoel om met z’n allen compleet te zijn!

Lieve Joris. Na 9 maanden wachten ben je eindelijk bij ons.

De eerste dagen

Joris is klein en heeft veel energie nodig om zelf op temperatuur te blijven en aan de borst te kunnen drinken. Op de tweede dag is hij afgevallen en weegt hij 2500 gram. We beperken de visite en om energie te sparen mag hij even niet in de armen bij anderen. Ik ben druk met voeden, bijvoeden en kolven en dat om de 3 uur. Na twee dagen ben je dan behoorlijk moe kan ik je vertellen. Maar op zondag wegen we Joris en is hij alweer 60 gram aangekomen. Enorm blij en trots zijn we natuurlijk. De borstvoeding komt op gang en ik heb weer wat meer tijd en energie voor broer en zus. Nu op de vijfde dag groeit Joris goed en hoeven we bijna niet meer bij te voeden. Wel wil hij heel vaak drinken maar dat heb ik met alle liefde voor hem over 🙂

De oudste twee hebben het af en toe best een beetje moeilijk. Ze vinden het allemaal prachtig en mooi maar ze kunnen er niet zo veel mee en vinden het eigenlijk niet zo leuk dat mama zo veel in bed ligt. De dochter stapt een dag na de bevalling op haar fietsje en fiets voor het eerst weg zonder zijwieltjes. Enorm trots dat ik ben maar baal dat ik er niet naast sta. Maar op maandag loop ik toch even een stukje mee naar buiten, dat vindt ze prachtig! Meer dan ooit merk ik dat de één op één aandacht heel belangrijk is voor de oudste twee. Even een dagje helemaal geen visite komt dan ook als geroepen. Het is geweldig dat iedereen naar de kleine Joris wil kijken maar mijn gezin gaat voor en is nu even belangrijker. Gelukkig zijn er vrienden en familie die dat allemaal goed begrijpen en ook leuke dingen met de kids gaan doen, daar ben ik echt enorm dankbaar voor.

Nu kan ik eigenlijk niet wachten om lekker op pad te gaan en alles weer op te pakken. Maar zolang er kraamhulp is verplicht ik mezelf lekker op bed te blijven. Nu kan tenminste nog, straks begint het echte leven weer en verlang ik vast weer terug naar de kraamweek 😉

Lieve Joris

Wat ben je mooi, wat ben je klein. Ik zal er altijd voor je zijn. Je bent zo welkom is ons gezin, je maakt ons helemaal compleet. Ik kan me nu al niet meer voorstellen hoe het zonder jou zou zijn. Neem je tijd om te groeien en groot te worden. De wereld wacht op jou om je mee te nemen op jouw avontuur.

Babyboy’s wishlist

Dat ik van shoppen houd is geen geheim. Dat ik dat ongestoord en ongegeneerd doe nu ik met ‘zwangerschapsverlof’ ben geef ik maar al te graag toe. Jammer genoeg is mijn geldboompje niet toereikend genoeg om alles te kopen wat ik mooi vind dus de wensenlijst is inmiddels enorm. Jeetje wat kun je hebberig worden van al dat online shoppen 😉

Nog leuker vind ik om alles wat ik online vind bij elkaar te plaatsen en te zien dat er best een leuk moodboard ontstaat. Ik houd van kleur, pastels maar ook de zwart/wit trend maakt mij best wel blij. Zeker voor een stoer klein mannetje kan dit ontzettend leuk gecombineerd worden met kleuren als rood, petrol en mint. Neem je ook een kijkje in mijn babyboy’s wishlist?

 

 

“I’ll eat you up, your’e so cute”. Van dit super stoere shirt Munster van Lucky no 7  wordt ik erg happy. Samen met de Zig Zag Pants is dit een ontzettend leuke set! Ook van de andere items van Lucky no 7 ben ik inmiddels fan, heb je de Lizzard one piece of het I spy t-shirt al gezien?

Bij een stoere black & white outfit horen natuurlijk ook schoenen. Deze Adidas Superstar Babyschoen past wat mij betreft overal bij. En he, dat mijn oudere kinderen geen Adidas willen dragen (wat ik echt niet snap) wil niet zeggen dat deze babyboy ze ook niet aan hoeft. Samen met mama in je Adidas 😉

Voor de kleurrijke dagen een vrolijk Apple shirt van Beebielove met een Broekje rood gestreept broekje van Imps & Elfs. Een leuke kleurencombinatie voor baby boys.

Wolkjes vind ik leuk! En helemaal op een lief en schattig babypakje. Deze Bodysuit van Färg&Form via Blije Wolkjes is wel echt één van mijn favorieten! Gecombineerd met een stoere Beau Hudson Bandit Beanie en fijne Moccs van Tough Cookie Store in de kleur mint. Like!

Over Sproet & Sprout heb ik al eens eerder geschreven en dit t-shirt “Mom stop blogging me!”  zal helemaal passen bij de kleine vent. Waarschijnlijk denkt ie dit al na een paar weken, haha! De Little Indians Love Pants past er leuk bij en is ook goed te combineren met veel gekleurde items.

Voor op de babykamer, die toch nooit helemaal af is, zag ik ook nog een paar erg leuke items. De Poster Be Brave van A little Lovely Company staat leuk voor aan de muur. En voor de afwisseling is ie aan twee kanten bedrukt. Van Eef Lillemor spotte ik deze Needle I Softie mint. Ik houd van ijsjes en die kleine waarschijnlijk ook al! Voor aan de box of het bedje vond ik van Piepkids een Muziekmobiel Airplanes. Superstoer! Ook de houten bijtring van Popsjes & Co is helemaal leuk en weer net even wat anders.

Wachten….

Ik ben een nogal ongeduldig type. Als ik moet wachten, bijvoorbeeld op mijn kinderen omdat er schoenen en jassen aan moeten, kan ik soms mijn geduld moeilijk bewaren. Maar nu, ruim 38 weken zwanger, kan ik niets anders doen dan wachten. Dit in combinatie met een berg hormonen zorgt voor extra gezelligheid in huis. Toch moet ik toegeven dat ik met wachten nog best druk kan zijn met de volgende dingen.

Series kijken op Netflix. Na het complete seizoen Gossip Girl heb ik ook Once Upon a Time, Unbreakable Kimmy Schmidt, Downton Abbey en How I Met Your Mother gezien. Nu ben ik bezig met Call the Midwife. Een serie over verloskundigen in de jaren ’50. Op de een of andere manier moest ik hier naar kijken. Tips voor een volgende serie zijn welkom!

Slapen. Of eigenlijk het gebrek eraan. Ik kan niet zo goed overdag slapen dus staar ik maar een eind in de verte tot ik er weer genoeg van heb. ’s Nachts slapen gaat ook niet zo lekker meer. Na een nacht heb ik het gevoel een marathon gelopen te hebben en dat zorgt voor een geweldig goed humeur.

Met een naderende bevalling en het idee dat ik met blote beentjes in een ziekenhuisbed lig binnenkort zorg ik wel goed voor mezelf. Gladde benen, gelakte nagels… Je kan het maar beter gedaan hebben.

Online shoppen! Heerlijk struinen in leuke shops, op zoek naar boeiende Instagrammers en Pinners. Lezen van interessante blogs. Voor je weet is er weer een uur voorbij maar doe ik weer een hele berg inspiratie op voor na de bevalling.

Opruimen, opruimen, opruimen. In mijn hoofd een hele lijst met wat er nog moet gebeuren. Nog even langs Ikea, een kast reorganiseren… Voor je het weet is er weer een dag voorbij.

Liggen op de bank, zo veel mogelijk. Want de kleine moet nog even goed doorgroeien. Dat schijnt beter te gaan als je plat ligt.

Naast al deze dingen houden de andere kids mij ook prima bezig na schooltijd tot ze naar bed gaan dus vervelen? Nee dat zal mij niet gebeuren. En anders kan ik altijd nog een boek gaan lezen…

Bron: Pinterest

 

De gynaecoloog.

Al heel wat keren heb ik in de wachtkamer bij de gynaecoloog gezeten. Gelukkig kan ik zeggen dat de meeste ontmoetingen met alle verschillende gynaecologen een positieve ervaring was.

Kind nummer 1 lag in een stuit waardoor wij na verschillende draaipogingen door de verloskundige werden doorgestuurd naar de gynaecoloog. De betreffende vrouwelijke arts was snel met haar conclusies, het moest maar een keizersnede worden. Een week of twee later lag ik op de operatietafel en verschijnt er een wat oudere man om mijn kind op de wereld te helpen. Tijdens de operatie had hij hele gesprekken met de verpleegkundigen over van alles en nog wat, alsof ik er niet bij was. Al met al vond ik (7 jaar geleden) deze operatie en gebeurtenis redelijk schokkend en één ding was zeker, dit wilde ik nooit meer meemaken.

Vanwege de keizersnede bij de eerste bevalling ben je automatisch een patiënt voor de gynaecoloog bij iedere volgende zwangerschap vanaf ongeveer 36 weken. Dus zat ik bij de tweede spruit ook weer netjes in de wachtkamer in het ziekenhuis. Deze gynaecoloog was een jongeman (in ieder geval een stuk jonger dan de eerste) en heel charmant. Tja, daar lig je dan met je dikke buik. Een beetje sjansen zit er dan niet in 😉

Deze arts schrok van het gewicht van de baby in mijn buik en er moesten meteen allerlei hartfilmpjes en scans gemaakt worden. Gevolgd door verplichte bedrust en dagelijkse hartfilmpjes vanuit huis opgestuurd naar het ziekenhuis. Uiteindelijk liet hij mij inleiden met 38.6 weken en beviel ik van een mooie gezonde dochter van 2980 gram. Geen enorme baby maar ook absoluut niet te klein.

Een jaar geleden raakte ik weer zwanger, helaas bleef dit baby’tje maar 8 weken bij mij. Omdat de miskraam niet zelf op gang was gekomen mochten we weer op visite bij de gynaecoloog. Drie verschillende artsen heb ik gezien tijdens 4 controles. Met de een maakten we grapjes, de ander was meer het serieuze type. Wat me toch wel opviel is dat de gemiddelde leeftijd van een gynaecoloog best hoog is. Maar ja, hoeveel jaar studie heb je nodig voordat je jezelf zo mag noemen? Petje af voor alle artsen die hun halve leven in de studiebanken zitten.

Ook nu zit ik in de fase waarbij ik vorige week voor het eerst in de wachtkamer zat voor de gynaecoloog. Ook vandaag (36.5 weken zwanger) mocht ik op visite. En over een paar dagen weer. Er schijnt namelijk weer een klein baby’tje in mijn buik te groeien, genoeg reden om het scherp in de gaten te houden. De vrouwelijke arts waar ik nu onder behandeling sta schijnt het ook allemaal wat nuchterder te bekijken, fijn! Voorlopig nog geen gevallen van verplichte rust en hartfilmpjes maar het rustig aan doen en het goed in de gaten houden. Tot nu toe ook nog geen reden voor een geplande bevalling. Het zou ook wel eens leuk zijn om het thuis af te wachten. Alhoewel ik de spanning van het hoe en wanneer nu al een beetje heb… Goh wat ben ik toch een controlfreak, wordt vervolg 😉